Mniemam, że nie mogę bardziej wzbudzić zainteresowania ceremoniałem balów, jak tylko przez krótką relację z Wielkiego Balu Królewskiego, który jest najwyższej rangi i który winien być wzorem dla wszystkich pozostałych, zarówno pod względem porządku, w którym jest utrzymany, jak i przez szacunek i grzeczność, których się w jego trakcie przestrzega.
(Pierre Rameau, Mistrz tańca, 1725)
Spektakl przywołuje najważniejszą część Wielkiego Balu Królewskiego, którą była taneczna prezentacja dworzan przed królem. Autentyczne, pochodzące z przełomu XVII i XVIII wieku choreografie tańca dworskiego zostały zrekonstruowane możliwie najwierniej wobec zasad opisanych przez Pierre’a Rameau, zwłaszcza pod względem opracowania ruchów rąk i – nierozerwalnie związanych z tańcem – ukłonów.
Autentyczność przedstawianego tematu wzmacniają kostiumy wzorowane na portretach arystokracji z adekwatnego okresu oraz muzyka wykonywana na żywo.
muzyka: Jean-Baptiste Lully, Marin Marais, André Campra, Louis Marchand
choreografia: Louis Pécour, Edgar Lewandowski (aranżacja kuranta)
kostiumy: Agnieszka Czyż, Zuzanna Grzegorowska
